Bericht van de LofotenIn Laukvik hebben we een leuk groepje Noorse en Nederlandse vrienden gekregen. We praten dus echt niet alleen maar Nederlands met elkaar. Laatst was er een Mexicaanse avond in de zaal, waarbij een Noorse vrouw de foto's van haar reis naar Mexico op het grote scherm kon laten zien en waarbij we onze vrienden op een "Mexicaans" etentje konden verrassen. Het is heerlijk dat hier zoveel ruimte is. Ook wordt er in de grote zaal af en toe een filmavond gegeven. Met het gastenverblijf op het toneel behouden we toch onze privacy en die van de gasten. Niets moet en er kan veel. "Gaat jullie dat nou niet vervelen, altijd maar weer die mensen en de spanning van wel of geen noorderlicht en zo?", horen we weleens. Welnu, geen noorderlicht is hetzelfde en elk mens reageert er weer anders op. De een neemt het zoals het komt en is ontzettend gelukkig als hij het ziet en beleeft. Een ander is wat meer gespannen, of het wel of niet te zien zal zijn. Het is mooi om al die verschillende reacties mee te maken. Maar gelukkig kunnen we wel zeggen dat alle gasten tevreden naar huis teruggaan en dat ze de Lofoten een speciaal plekje in hun hart geven. Het is hier echt bijzonder en de natuur geeft veel inspiratie: de zee, de bergen, de zuivere lucht, de mooie wandelingen in de omgeving en zeker niet als laatste het vaak prachtige Noorderlicht. Ja, na twee jaar kunnen we best zeggen dat we het hier klaren, mede door zoveel support. Daar zijn we zeer dankbaar voor!! We wensen iedereen nog het allerbeste voor het nieuwe jaar 2010.
Na ruim 8 minuten arriveert een deel van deze röntgenstraling bij de aarde en veroorzaakt daar extra ionisaties in de ionosfeer op een hoogte van 100 tot 500 km. Deze processen worden sids genoemd, sudden ionospheric disturbances. Het effect daarvan is een verhoogd reflectievermogen van radiostraling dat ondermeer op 8 februari 2010 op de Lofoten kon worden geregistreerd rond 10.00 uur, 12.00 uur en 13.30 uur UTc. De verantwoordelijke röntgenuitbarstingen op de zon waren van de categorieën C1, C8 en M1. Zie ook www.spaceweather.com van 11 februari. Over het algemeen zijn zendamateurs wel bekend met het reflectievermogen van de ionosfeer. Boven beschreven effect kan worden gezien als een onderdeel van het ruimteweer en kan alleen aan de dagzijde van de aarde worden waargenomen. De ionosfeer is een deel van de aardse dampkring, waarin een deel van de moleculen geïoniseerd is. Stromingen in de ionosfeer kunnen tevens magnetische storingen opwekken. Nu was dat nauwelijks het geval. Blijkbaar bestaat er een directe relatie tussen de toenemende activiteit van de zon en die van het Polarlight Center. Na het zichtbaar worden van de verantwoordelijke vlekkengroep (1045) werden dan ook onmiddellijk de radio-ontvangers aangesloten en afgesteld op de frequentie van 23,8 khz van een IJslandse datazender op de Vvlf. De tijd staat in UTc. De datum was 8 februari 2010. De antenne was ingesteld met een afgestemde loop en de bandbreedte van de ontvanger bedroeg 400 Hz. Zie onderstaande grafiek. www.polarlightcenter.com |